परम्परागत शिक्षाले सामाग्रीलाई प्राथमिकता दिन्छ, सन्दर्भलाई होइन। सन्दर्भ (व्यक्ति) मा वास्तविक अर्थ हुन्छ, र त्यो बिना, सामाग्रीको अस्तित्व नै हुदैन।
यो ती व्यक्तिहरुले समर्थन गर्ने र प्रचार गर्ने विशेषताहरु र बानीहरु हुन्ः
एक गरिब व्यक्तिले भन्न सक्छः
- म कहिले धनी हुन सक्दिन
- गरिब मानिसहरु राम्रा मानिसहरु हुन्
मध्यम वर्गिय मानिसहरु भन्न सक्छः
- मलाई कलेज डिग्री चाहिन्छ
- राम्रो शिक्षा
- राम्रो घर र जागिरको सुरक्षा
धनी व्यक्तिहरुले भन्न सक्छन्
- स्वतन्त्रता सबैभन्दा महत्वपूर्ण छ
- मलाई जीन्दगीको बारेमा थप पत्ता लगाउनु छ
- म धनी हुनुपर्छ
धनीहरु किन अझ धनी हुन्छन्, र गरिब झन् गरिब किन हुन्छन्? यसको समाधान तीन आम्दानी समाधानहरु हुन्ः
- अर्डिनरी
- पोर्टफोलियो
- प्यासिभ
अर्डिनरी तरिका मात्र अपनाएर तपाई कहिँ पुग्नुहुन्न। उदाहरणको लागि, सफल धावक र चिठ्ठा विजेताहरुलाई हेर्नुहोस्, जो आफ्नो आम्दानीलाई परिचालन गर्न असफल भए र अन्त्यमा टाट पल्टिए। गरिब मानिसलाई पैसा दिनु सफलताको ग्यारेन्टि होइन, यो बिल्कुल उल्टो छ किनभने उनीहरुलाई पैसा कसरी व्यवस्थापन गर्नुपर्छ भन्ने थाहा छैन।
‘ए’ विद्यार्थीलाई किन यस वर्गमा राखिन्छ र किन ‘ए’ विद्यार्थीहरु असफल हुन्छन्?
प्रायः यस तथ्यको मुख्य कारण स्कुल प्रणालीले केबल एउटा बुद्धिलाई मान्यता दिनु हो।
त्यसैगरी, समस्याको स्पष्ट दृश्य प्राप्त गर्न केही कुरालाई सूचीबद्ध गरौँः
- मौखिक–भाषिक
- तार्किक–गणितीय
- शरीर–किनेस्थेटिक
- स्थानिय
- सांगीतिक
- पारस्पारिक
- अन्तरव्यक्तिगत
- भावनात्मक बुद्धिमत्ता, जसलाई सफल बुद्धिमत्ता पनि भनिन्छ
अन्त्यमा, एकदमै छिटो निर्णय गर्नुहोस् र विश्वास गर्नुहोस् कि जिनियशहरु लोभी हुन्छन्। यो सम्भवतः पूँजीपतिहरुको बारेमा सबैभन्दा भ्रामक जानकारी हो, जसले बलियो वित्तीय शिक्षा प्राप्त गरेपछि धेरै तरिकामा आफ्नो भाग्य साझा गर्न इच्छुक छन्।
सम्झनुहोस्, अमेरिकी सपना भनेको तपाईसँग माग गर्ने अधिकार छैन, तर तपाईसँग पछ्याउने अधिकार छ।
‘सी’ विद्यार्थीहरुका लागि काम गर्ने ‘ए’ विद्यार्थीहरुबाट सिक्नुपर्ने प्रमुख कुराहरु
- कहिले पनि ढिला हुँदैन
- अघि बढ्दै जानुहोस्, प्रयोगात्मक तरिकाले सिक्दै जानुहोस्
- ठूला व्यक्तिहरुलाई पछ्याउनुहोस्
कहिले पनि ढिला हुँदैन
तपाई आफ्नो तीसौँ र चालिसौँ दशकको अन्त्यतिर हुनुहुन्छ तर यसको अर्थ यो होइन कि तपाई आफ्नो मानसिकता परिवर्तन गर्नको लागि एक राम्रो उम्मेद्वार हुन सक्नुहुन्न।
धेरै उद्यमीहरुले सर्वसम्मत रुपमा तर्क गर्छन् कि पूँजीवाद मूर्त उद्यमशीलता एक मानसिकता हो, पेशा होइन।
त्यसैले, संसारलाई कब्जा गर्न निरुत्साहित महसुस नगर्नुहोस्!
अघि बढीरहनुहोस्, प्रयोगात्मक तरिकाले सिक्दै गर्नुहोस्
अवश्य पनि, पढ्नु आवश्यक छ तर वादविवाद, वास्तविक कार्य गर्न र नयाँ नयाँ कुराहरु प्रयोग गर्नभन्दा आवश्यक छैन।
आफु स्कुलमा उत्कृष्ट भएकै कारण अफिस पुगेपछि सबै सीपहरु आफै आउँछ भन्ने भ्रममा नपर्नुहोस्।
यो एक बकवास मात्र हो! २१ औँ शताब्दीको पूँजीवादको गतिशीलताको हिस्सा बनेपछि वास्तविक नाटक सुरु हुन्छ।
ठूला व्यक्तिहरुलाई पछ्याउनुहोस्
यदि कुनै कुरामा तपाईको पराक्रम आवश्यक पर्ने स्तरमा नभए पनि छलाङ्ग मार्ने दृढ संकल्पले नै फरक पार्नको लागि आवश्यक छ।
त्यस्तो गर्दा, तपाईले अन्ततः सबै अर्थहिन र तुच्छ अवधारणाहरु हटाउनुहुनेछ जसले तपाईलाई विषाक्त बनाएको छ। आफैलाई आगोमा फालेर र नेतृत्वको बोझ स्वीकार गरेर आफ्नो क्षमतालाई बाहिर निकाल्नुहोस्।
